لاله عباسي

لاله عباسي
لاله عباسي گلي است اهلي و خانگي و در مقابل آفات بسيار مقاوم که گل هاي شيپوري سرخ و سفيد و بنفش آن هنگام غروب آفتاب باز مي شود و به وقت طلوع سپيده صبح پژمرده مي گردد. لاله عباسي گلي است زيبا که عمري يک شبه دارد و تنها شبها مي شکفد و با طلوع فجر مي ميرد به همين علت معبران آن را گل جوان مرگي شناخته اند و دسته اي نيز آن را زاهدي منزوي و متقي و غمگين شناخته اند که شب زنده داري و عبادت مي کند و بامداد از فرط خستگي و بي خوابي به خواب مي رود که اين خواب را نيز عرفا( خواب قيلوله) مي گويند. خوابي که بامداد بعد از عبادت و شب زنده داري و نماز شب حاصل مي شود. لاله عباسي از نظر احساسي و عاطفي گل خوبي نيست و از دسته گل هاي شاد محسوب نمي گردد و چنان چه در خواب ببينيد که در خانه شما بوته اي لاله عباسي روئيده غمگين و افسرده مي شويد. اگر از زاويه بهتري بخواهيم نگاه کنيم وجود لاله عباسي در خانه بيننده خواب نشان آن است که از نظر مذهبي و تکاليف شرئي کمبودهائي هست که بايد جبران شود. اما همان طور که گفته شد لاله عباسي گل جوان مرگي و غم و انددوه است. گل شب و گل تاريکي و ظلمت است. اگر کسي گل لاله عباسي در خواب به شما بدهد همان معني است که شما گلي به ديگري بدهيد و در هر حالت تحفه غم و سوگواري است. اين گل چون از شاخه جدا شود بلا فاصله پژمرده مي شود و از بين مي رود تعارفش در خواب به هيچ وجه دل پذير نيست و ديدن بوته آن در خواب بهتر است